Μπαίνοντας στην πολυκατοικία, αντικρίζω το εξής θέαμα:
Αυτοί οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι ή οι συνδυασμοί τους που διεκδικούν δήμους και νομαρχίες, προσπαθούν να με πείσουν ότι θα βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής στην πόλη μας; Ότι θα είμαστε σε ένα πιο υποφερτό περιβάλλον; Και περιμένουν από εμένα να τους εμπιστευτώ, όταν βλέπω κάτι τέτοιο σε καθημερινή βάση;
Λίγο καιρό πριν με την Χριστίνα πήγαμε να δούμε την Αΐντα σε διοργάνωση της Λυρικής Σκηνής, που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο. Αποφασίσαμε τότε να κυνηγάμε περισσότερα θεάματα αυτού του είδους. Έτσι μόλις είδαμε τη διαφήμιση για την Carmen αποφασίσαμε αμέσως να πάμε.
Πήγαμε την Κυριακή που πέρασε. Η παράσταση ήταν πραγματικά εξαιρετική! Δεν χρειάζεται να γράψω πολλά, αφού με έχει καλύψει απόλυτα ο Πάρις. Εντυπωσιακές ερμηνείες, εκπληκτική μουσική (την οποία λίγο πολύ την γνωρίζουν ήδη όλοι, από λάθος πηγές όμως), πολύ καλή δουλειά στα σκηνικά…
Θα χρειάζονταν βέβαια ένα μεγαλύτερο χώρο, αφού κατ’ αρχήν η δουλειά των καλλιτεχνών και τον σκηνογράφων είναι αρκετά δύσκολη στην τωρινή σκηνή (αν και πραγματικά οι σκηνογράφοι με εντυπωσίασαν με τις αλλαγές που κάνανε μεταξύ των πράξεων), ενώ από την άλλη και η ζήτηση είναι νομίζω αρκετά μεγάλη σε τέτοιου είδους παραστάσεις, αλλά δεν καλύπτονται όλοι. Εμείς, παρέα 4 ατόμων, πήγαμε να κλείσουμε εισιτήρια για την πλατεία, αλλά είχαν μείνει 3, οπότε ένας από την παρέα μας “εξορίστηκε” στον εξώστη.
Τέλος, να αναφέρω για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν παραστάσεις στο μέλλον, ψάχνοντας το site της Ε.Λ.Σ. είδα ότι έχουν και μια προσφορά για νέους, τα εισιτήρια τελευταίας στιγμής, τα οποία κοστίζουν 15 ευρώ. Αν όμως είστε τυχεροί και υπάρχει διαθεσιμότητα εισιτηρίων και φυσικά αν είστε όντως νέοι (έως 26 ετών, εμένα δεν με καλύπτει πια η προσφορά :-p). Γενικά τέτοιες προσφορές είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Αν και ακόμα και χωρίς αυτές, τα εισιτήρια για τον εξώστη ξεκινάνε από 20€, νομίζω είναι αρκετά φθηνά.
Υ.Γ. Τελευταία, σε όποιο event πάω, μετά γκρινιάζω για τον χώρο… αναρωτιέμαι τελικά μήπως το πρόβλημα το έχω εγώ :-p
Χθες, μαζί με τη Χριστίνα, συμμετείχαμε στον μαραθώνιο φωτογραφίας “Athens Photo Inspiration 2010“. Όχι ως διαγωνιζόμενοι, αλλά ως ομάδα υποστήριξης του event.
Με άλλα λόγια, ενημερώναμε τον κόσμο, βοηθούσαμε τις διαδικασίες εγγραφής και συγκεντρώναμε το υλικό που μας φέρνανε ψηφιακά.
Αν και δεν βίωσα τη διαδικασία όπως και το κοινό, πιστεύω (και από το feedback που παίρναμε) ότι όσοι συμμετείχαν, είχαν μια πολύ δημιουργική μέρα και πέρασαν πολύ καλά.
Αν δεν ήμουν στην ομάδα υποστήριξης, μάλλον θα συμμετείχα κι εγώ, έτσι κι αλλιώς μεγάλο ποσοστό των συμμετοχών ήταν απλός κόσμος με point and shoot φωτογραφικές μηχανές, που απλά ήρθαν για τη χαρά της φωτογραφίας και όχι για να διεκδικήσουν κάποιο βραβείο.
Μπράβο στο Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας για το ωραίο event.
Edit: Για το event έγραψε και η Χριστίνα: Athens photo inspiration 2010.
Τελικά είμαι ο μόνος που βρίσκει αυτές τις διαφημίσεις τελείως γελοίες; Πραγματικά, όταν ακούω τη φωνή του τύπου μου έρχεται να σπάσω την tv…
Όμως στο facebook βλέπω να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια group/pages για τη διαφήμιση, βλέπω πολύ κόσμο να χρησιμοποιεί την ατάκα κ.λ.π… Η φράση δηλαδή φαίνεται πως έχει “μείνει” στις παρέες.
Μέχρι και σε διάφορα blog, σε twits… παντού!
Έλεος! Και τώρα θα το βλέπω και στο δικό μου blog :p
Μετά από αρκετό κόπο να κατεβάσουμε χθες το τελευταίο επεισόδιο (φαίνεται ότι χθες γονάτισε το internet), το είδαμε τελικά με την παρέα που ήμασταν και στον μαραθώνιο.
Δεν θα κάτσω να γράψω θεωρίες κ.λ.π. Θέλω απλά να πω και εγώ με τη σειρά μου RESPECT!!!
Το φινάλε γενικά με άφησε με ανάμικτα συναισθήματα. Με μπέρδεψε αρκετά αφού δεν έδωσε ακριβείς απαντήσεις, όμως αυτό ήταν αναμενόμενο. Για εμένα αυτό ήταν και μεγάλο μέρος της μαγείας αυτής της σειράς: ότι σε έβαζε σε σκέψεις. Και μετά μαζευόμασταν και ο καθένας έλεγε τη θεωρία του… Το ότι όλη την εβδομάδα σπάζαμε τα κεφάλια μας για να καταλάβουμε τι έγινε.
Πολλοί μιλάνε για απογοήτευση που δεν δόθηκαν απαντήσεις, ότι είναι κοροϊδία, ότι δεν σεβάστηκε τους fans κ.λ.π. Αναρωτιέμαι λοιπόν, σε μια σειρά που επί 6 χρόνια ψαχνόμαστε, αν στο φινάλε παίρναμε τις απαντήσεις έτοιμες στο πιάτο, χωρίς περιθώρια προσωπικής ερμηνείας, αυτό θα ήταν καλύτερο; Προσωπικά εγώ τότε θα ένοιωθα προδοσία. Γιατί θα ήταν τελείως αντίθετο στο πνεύμα της σειράς και γιατί τότε θα μου άφηνε τη γεύση του απότομου τέλους.
Μην ξεχνάμε ότι η σειρά σαν σειρά μπορεί να τελείωσε, όμως οι διάφορες κοινότητες των losties δεν θα σταματήσουν για πολύ καιρό ακόμα. Και θα συνεχίσουν να βγαίνουν θεωρίες, να ακούμε τα πιο τρελά σενάρια, θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε κ.λ.π. ΑΥΤΟ είναι η μαγεία.
Αυτή η σειρά έγραψε ιστορία. Και ακόμα και μετά το τέλος της, θα συνεχίσει να γράφει. Και ακόμα και σε όσους δεν άρεσε το φινάλε, πρέπει τουλάχιστον να αναγνωρίσουν το ότι περάσαμε 6 χρόνια γεμάτα με όμορφες στιγμές. Και μόνο για αυτό… respect!
Τέλος, ένα ευχαριστώ στα παιδιά που μετά από κάθε επεισόδιο, κάθονταν τα ξημερώματα και μας ετοίμαζαν τους υπότιτλους για να μπορούμε να παρακολουθήσουμε και εμείς τη σειρά άνετα. Ευχαριστούμε Γιώργο, Μυρτώ, Στέλιο και Σωτήρη!
Για θεωρίες… στον καφέ 😉