Σήμερα επιστρέψαμε από την Ικαρία. Φυσικά μας περίμενε μια ωραία υποδοχή στα Εξάρχεια, αφού οι μισοί δρόμοι είναι κλειστοί λόγω των χθεσινών επεισοδίων.

Το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω είναι μια καταγγελία για την ιστορία με τις αποσκευές (thanks deninho). Καθώς λοιπόν εγώ έψαχνα τα τηλέφωνα κ.λ.π., η Χριστίνα διαπίστωσε ότι από τις βαλίτσες μας έλοιπαν κάποια πράγματα.

Συγκεκριμένα, στην εξωτερική θήκη μιας βαλίτσας, υπήρχε ένα iPod nano (πρώτης γενιάς) με τον φορτιστή του.

Τη συγκεκριμένη βαλίτσα, μπαίνοντας στο πλοίο, την παραδώσαμε στον αποθηκάριο προς φύλαξη στην αποθήκη του πλοίου, για να μην την κουβαλάμε στην καμπίνα. Συνεπώς ήταν στην ευθύνη της εταιρείας. Βγαίνοντας από το πλοίο, πήραμε τη βαλίτσα κατ’ ευθείαν σε ταξί, αποκλείωντας κάθε ενδεχόμενο να έγινε η κλοπή μετά την έξοδο.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω τηλέφωνο στην εταιρεία για να δω τι γίνεται. Η απάντηση ήταν να πάω στο πλοίο και να ψάξω να βρω τον συγκεκριμένο αποθηκάριο μόνος μου και να τον ρωτήσω! Τραγικό! Και ότι που ξέρουν αυτοί αν λέω αλήθεια ή ψέματα κ.λ.π.

Πράγματι δεν ξέρουν, αλλά οφείλουν όμως σαν εταιρεία, από τη στιγμή που κάνω ένα παράπονο τέτοιου είδους, να ψάξουν οι ίδιοι να δουν τι έγινε. Δική μου ευθύνη είναι να ψάχνω να βρω τους υπαλλήλους της;

Και στην τελική αν πάω και στο πόστο είναι άλλος υπάλληλος; Τι κάνω;

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Έστω και για το γαμώτο θεωρώ ότι πρέπει να κάνω κάποια καταγγελία.