Η πόλη κόκκινο γιορντάνι λαμπερό στολίστηκε όλη και παντού ακούς τραγούδια- τραγούδια που ’χαν ν’ ακουστούνε για καιρό- κι ωραίον εστήσανε χορό φως και λουλούδια.
Σήμερα ο ήλιος γελαστός έχει φανεί. Σήμερα επιάστηκε στο δόκανο η λύπη. Σήμερα πια η καρδιά δεν είναι ορφανή. Σήμερα φέγγουν ανθηρά βραγιές και κήποι.
Να ‘ναι που οι άρχοντες μοιράζουνε φλουριά; Να ‘ναι που διώξαν τους εχθρούς από τη χώρα; Να ‘ναι που κάθε θάλασσά μας και στεριά της λευτεριάς της τώρα χαίρεται τα δώρα;
Ίσως γι αυτά ετούτοι όλοι να γελούν. Μα τη χαρά μου ‘χει εμένανε φερμένη κάτι όχι τέτοιο που οι χρόνοι καταλούν, παρά του γέλιου σου η λάμψη, αγαπημένη.
(στην κυρία Ρωρερκάρ)
Η πόλη κόκκινο γιορντάνι λαμπερό
στολίστηκε όλη και παντού ακούς τραγούδια-
τραγούδια που ’χαν ν’ ακουστούνε για καιρό-
κι ωραίον εστήσανε χορό φως και λουλούδια.
Σήμερα ο ήλιος γελαστός έχει φανεί.
Σήμερα επιάστηκε στο δόκανο η λύπη.
Σήμερα πια η καρδιά δεν είναι ορφανή.
Σήμερα φέγγουν ανθηρά βραγιές και κήποι.
Να ‘ναι που οι άρχοντες μοιράζουνε φλουριά;
Να ‘ναι που διώξαν τους εχθρούς από τη χώρα;
Να ‘ναι που κάθε θάλασσά μας και στεριά
της λευτεριάς της τώρα χαίρεται τα δώρα;
Ίσως γι αυτά ετούτοι όλοι να γελούν.
Μα τη χαρά μου ‘χει εμένανε φερμένη
κάτι όχι τέτοιο που οι χρόνοι καταλούν,
παρά του γέλιου σου η λάμψη, αγαπημένη.
Γιώργης Χολιαστός